Πόνος στο πέλμα (μετατάρσια)– Μεταταρσαλγία.

Ο όρος Μεταταρσαλγία είναι αρκετά διαδεδομένος στους κύκλους των δρομέων. Aναφέρεται στον πόνο της πρόσθιας επιφάνειας του πέλματος, λίγο πίσω από τα δάκτυλα. Αποτελεί σύμπτωμα και όχι νόσο και είναι σύνθετη λέξη προερχόμενη από το μετατάρσια + άλγος.  Ο πόνος αυτός μπορεί να έχει συγκεκριμένη θέση ή να είναι διάχυτος, σε αυτή όμως την περιοχή. Θεωρείται μια κατεξοχήν πάθηση του γυναικείου φύλου με την αναλογία γυναικών – ανδρών να είναι 8:2, λόγω της αυξημένης χρήσης ψηλοτάκουνων ή στενών υποδημάτων. Όταν η πάθηση εμφανίζεται στους άντρες, συνήθως κρύβει σοβαρότερους προδιαθεσικούς παράγοντες όπως βαριά πλατυποδία, βλαισοπλατυποδία κ.α. Η μεταταρσαλγία μπορεί να εμφανιστεί στο ένα ή και στα δυο πόδια ταυτόχρονα και συνοδεύεται από κάκωση και φλεγμονή των γειτονικών αρθρώσεων, των μαλακών μορίων και του αρθρικού θύλακα.
Αθλητές οι οποίοι λαμβάνουν μέρος σε αγώνες υψηλών απαιτήσεων όπως οι αγώνες ταχύτητας και ο Μαραθώνιος, παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά εμφάνισης προβλημάτων στο πόδι (γι αυτό, δρομείς και μεταταρσαλγία είναι όροι αλληλένδετοι). Δεν είναι όμως πάθηση μόνο των αθλητών. Καθένας μπορεί να είναι υποψήφιος να υποφέρει από μεταταρσαλγία. Και αυτό γιατί σχετίζεται με την αυξημένη μηχανική πίεση στην περιοχή ακριβώς πίσω από τα δάχτυλα του ποδιού. Συνεπώς όποιο πόδι δέχεται αυξημένα φορτία στην περιοχή κάτω από τις κεφαλές των μεταταρσίων θα εμφανίσει σταδιακά μεταταρσαλγία.
Ανατομία.
Τα μετατάρσια οστά είναι πέντε τον αριθμό με την αρίθμηση τους να ξεκινά από το μετατάρσιο που αντιστοιχεί στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού. Τα μετατάρσια είναι τα οστά που συνδέουν τα οστά του ταρσού με τις φάλαγγες των δακτύλων του ποδιού. Τα πρόσθια τμήματα των μεταταρσίων οστών που ονομάζονται και κεφαλές των μεταταρσίων δέχονται όλο το βάρος του σώματος κατά την όρθια στάση και την βάδιση. Έχει υπολογιστεί ότι δέχονται και απορροφούν έως και 100 τόνους συνολικού βάρους κατά το τρέξιμο 1.5 χιλιομέτρου. Είναι εύκολα αντιληπτό ότι σε άτομα που κατά το τρέξιμο τους έχουν να εκτελέσουν και άλματα, η καταπόνηση αυτή αυξάνεται σημαντικά!!! Η κατανομή των δυνάμεων κατά την βάδιση και το τρέξιμο δεν είναι ισότιμη σε όλα τα μετατάρσια οστά και το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δυνάμεων δέχονται και απορροφούν το πρώτο και το δεύτερο μετατάρσιο οστό. Τα μετατάρσια οστά παρουσιάζουν επίσης διαφορετική κινητικότητα κατά την κάμψη και έκταση του ποδιού και το δεύτερο μετατάρσιο είναι το λιγότερο κινητό ενώ το πέμπτο το περισσότερο. Το μεγαλύτερο από τα μετατάρσια είναι το πρώτο και είναι αυτό που λαμβάνει και τα περισσότερα φορτία και ακολουθεί το δεύτερο. Λόγω όμως της μικρής του κινητικότητας είναι το πιο ευπαθές σε τραυματισμούς.

Αιτίες.

1. Σύνδρομα υπέρχρησης και μεταταρσαλγία. Εμφανίζεται συνήθως σε αθλητές υψηλών απαιτήσεων αλλά και σε επαγγελματίες οι οποίοι χρειάζεται να διανύουν αποστάσεις καθώς επίσης και σε ερασιτέχνες με κακή τεχνική τρεξίματος ή υπερβολές στις προπονήσεις τους.
2. Το τελικό στάδιο ενός συνδρόμου υπέρχησης είναι το Κάταγμα κόπωσης του μεταταρσίου. Αποτελεί ένα ρωγμώδες κάταγμα σε ένα από τα μετατάρσια, συνηθέστερα στο 2ο και στο 3ο μετατάρσιο και “φρενάρει” για μεγάλο χρονικό διάστημα τον αθλητή.
3. Λανθασμένα υποδήματα και μεταταρσαλγία. Είναι ένας αρκετά συχνός λόγος εμφάνισης μεταταρσαλγίας σε αθλητές. Πολλές φορές δεν το αντιλαμβάνονται ότι ο πόνος έχει κάνει την εμφάνιση του κάποιες μέρες μετά την αλλαγή του υποδήματος. Πιο συχνά συμβαίνει με αλλαγή μάρκας υποδημάτων μιας και η κάθε εταιρία έχει διαφορετικό σχεδιασμό. Δεν σημαίνει πάντα ότι ένα ακριβό υπόδημα θα μας εξασφαλίσει την ανοσία σε τέτοιες καταστάσεις. Πρέπει το ακριβό υπόδημα να ταιριάξει στα “θέλω και στις συνήθειες” του ποδιού μας για να δώσει όλα όσα υπόσχεται!!!
4. Ψηλά τακούνια και μεταταρσαλγία. Λόγω της θέσης που λαμβάνει το πόδι μέσα σε ένα ψηλοτάκουνο παπούτσι, τα φορτία που ασκούνται στις κεφαλές των μεταταρσίων δεν κατανέμονται πουθενά αλλού παρά μόνο εκεί προκαλώντας τεράστια καταπόνηση στην περιοχή και συνεπώς πόνο.
5. Παχυσαρκία και μεταταρσαλγία. Τα πολλά παραπανίσια κιλά εκτός του ότι αυξάνουν τα φορτία που δέχονται τα πόδια κατά την ορθοστασία και κατά το περπάτημα, παραμορφώνουν μετά από καιρό το πέλμα λόγω της χαλάρωσης των συνδέσμων της περιοχής, δημιουργούν την γνωστή πλατυποδία που και αυτή με την σειρά της οδηγεί σε μεταταρσαλγία.
6. Πλατυποδία και μεταταρσαλγία. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω η πλατυποδία αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης μεταταρσαλγίας. Στην πλατυποδία η αρχιτεκτονική του άκρου πόδα έχει διαταραχθεί, το πόδι έχει γίνει πιο πλατύ, και το βάρος του πλέον δεν αποσβένεται με τον φυσιολογικό τρόπο με αποτέλεσμα να επιφορτίζονται οι κεφαλές των μεταταρσίων με επιπρόσθετο βάρος.
7. Κοιλοποδία και μεταταρσαλγία. Κατά την κοιλοποδία παρατηρείται υπερβολική αύξηση της ποδικής καμάρας. Στα άτομα με κοιλοποδία το πόδι ουσιαστικά προσομοιάζει με το πόδι ατόμων που φορούν ψηλοτάκουνα!!! Στους ασθενείς που εμφανίζουν κοιλοποδία πρέπει να γίνει νευρολογικός έλεγχος διότι η κλινική αυτή οντότητα εμφανίζεται πολλές φορές σε άτομα με νευρολογικά νοσήματα όπως εγκεφαλική παράλυση, δισχιδής ράχη, σύνδρομο Charcot-Marie-Tooth, κ.α.
8. Βλαισός μεγάλος δάκτυλος και μεταταρσαλγία. Το γνωστό και ως ‘’κότσι’’. Συχνή παραμόρφωση του μεγάλου δακτύλου του ποδιού στην οποία έχουμε την κλίση του 1ου δακτύλου προς τα άλλα δάκτυλα. Η δημιουργία κάλου στην πελματιαία επιφάνεια του μεγάλου δακτύλου αλλά και του 2ου και 3ου δακτύλου είναι συχνή και προκαλεί μεταταρσαλγία.
9. Νευρίνωμα Morton και μεταταρσαλγία. Αρκετά συχνή κλινική οντότητα που αφορά μια πιεστική νευροπάθεια των δακτυλικών νεύρων του άκρου πόδα. Ουσιαστικά παρατηρείται μια διόγκωση και υπερτροφία του νεύρου ανάμεσα σε δύο δάκτυλα του ποδιού. Τα συμπτώματα μοιάζουν αρκετά με αυτά της μεταταρσαλγίας από άλλες παθολογίες. Εδώ όμως συνυπάρχει αίσθημα καύσου και τοπικό μούδιασμα που επεκτείνεται και στα δάκτυλα που καταλήγει το νεύρο που έχει υποστεί την πίεση.

10. Ουρική αρθρίτιδα. Συνήθως επηρεάζει το μεγάλο δάκτυλο. Λόγω της συσσώρευσης κρυστάλλων ουρικού στην 1η μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση (στο σημείο ένωσης του μεγάλου δακτύλου με το 1ο μετατάρσιο), εμφανίζεται έντονος πόνος σε αυτό.
11. Σακχαρώδης Διαβήτης. Νόσος που βλάπτει τα μικρά αγγειακά στελέχη των νεύρων με αποτέλεσμα την διαταραχή αυτών και την δημιουργία μεταταρσαλγίας.
12. Βραχύς Αχίλλειος τένοντας και μεταταρσαλγία. Το γεγονός αυτό επηρεάζει σημαντικά την πίεση που ασκείται στο πέλμα, λόγω του ότι το πέλμα αναγκάζεται να “πατά στην άκρη του” κατά την βάδιση και δημιουργεί συνθήκες μεταταρσαλγίας.
13. Ραιβοποδία. Η ραιβότητα του οπισθίου πόδα (δλδ το στρίψιμο της πτέρνας προς τα μέσα) μπορεί να αποτελέσει αιτία μεταταρσαλγίας (4ο και 5ο μετατάρσιο).
14. Γαμψοδακτυλία και σφυροδακτυλία. Στη γαμψοδακτυλία έχουμε παραμόρφωση και των τριών αρθρώσεων των δακτύλων και το δάκτυλο λαμβάνει τη μορφή ‘’γάντζου’’. Η σφυροδακτυλία αποτελεί παραμόρφωση σε μία άρθρωση του δακτύλου και λαμβάνει την όψη ‘’σφυριού’’.Και οι δύο κλινικές οντότητες συνήθως συνδυάζονται με την πτώση της κεφαλής των μεταταρσίων προς τα κάτω (“πτώση μεταταρσίου”), η οποία αποτελεί μια από τις κυριότερες αιτίες της μεταταρσαλγίας.
15. Προηγηθείσα χειρουργική επέμβαση στο πέλμα. πχ για αφαίρεση κάλων ή άλλων επεμβάσεων μπορεί να διαταράξουν την ανατομία του άκρου πόδα, οδηγώντας στην εμφάνιση πόνου.
16. Νόσος του Freiberg και μεταταρσαλγία. Σπάνια νόσος στην οποία έχουμε εμφάνιση οστεονέκρωσης του δευτέρου μεταταρσίου και εμφανίζεται συνήθως σε κορίτσια εφηβικής ηλικίας.
17. Κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου. Μερικές φορές πόνος στην περιοχή των δακτύλων και στο πέλμα μπορεί να προέρχεται από πίεση νευρικής ρίζας στον σπονδυλικό σωλήνα από μια κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου. Στην περίπτωση αυτή η μεταταρσαλγία συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα.

Κλινική εικόνα.

Οι περισσότεροι ασθενείς αναφέρουν πόνο στην περιοχή πίσω από τα δάκτυλα.  (“με πονάει το πέλμα” ή “με πονάνε τα μετατάρσια”). Συνήθως τον χαρακτηρίζουν ως βαθύ και σταθερό (αίσθημα βάρους στα μετατάρσια) ή οξύ και αιχμηρό (πόνος σαν μαχαιριά στο πέλμα) ή ως αίσθημα καψίματος στην περιοχή των μεταταρσίων. Ο πόνος κατά κύριο λόγο εστιάζεται στο δεύτερο μετατάρσιο, αλλά μπορεί να επεκταθεί και στα υπόλοιπα μετατάρσια και σε ακόμα πιο χρόνιες περιπτώσεις φτάνει μέχρι τις άκρες των δακτύλων. Ο πόνος αυτός ξεκινά συνήθως σιγά σιγά, και χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου (στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αναπτύσσεται σταδιακά σε εβδομάδες ή μήνες). Μπορεί να είναι χειρότερος όταν στέκεται κάποιος όρθιος, περπατά ή είναι ξυπόλητος σε σκληρή επιφάνεια, και να βελτιώνεται με τη ξεκούραση. Ο πόνος εμφανίζεται λόγω της συμπίεσης των μαλακών μορίων ανάμεσα στην επιφάνεια στήριξης (υπόδημα – έδαφος) και την σφαιρική οστική επιφάνεια της κεφαλής του μεταταρσίου. Ως αποτέλεσμα αυτής της πίεσης, εμφανίζονται χαρακτηριστικά σκληρύνσεις και δερματικά κερατώματα κάτω από τα μετατάσια , οι γνωστοί σε όλους “κάλοι” (κάλοι και μεταταρσαλγία). Γι αυτό τον λόγο δεν είναι καθόλου σπάνιο οι πρώτοι γιατροί που έρχονται αντιμέτωποι με την μεταταρσαλγία να είναι οι δερματολόγοι ή ακόμα και αισθητικοί!!! Θα πρέπει να τονιστεί ότι η παρουσία “κάλου” σε οποιαδήποτε περιοχή του ποδιού δείχνει την παρουσία πίεσης της περιοχής. Συνεπώς με το να αφαιρέσει κανείς τον κάλο δεν λύνει το πρόβλημα, απλά το βάζει “κάτω από το χαλί”, με αποτέλεσμα αυτό να επανέρχεται δριμύτερο.
Όταν η πίεση επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα, δημιουργεί ισχαιμία στη περιοχή (δηλαδή περιορισμένη κυκλοφορία του αίματος), με αποτέλεσμα να εμφανλιζεται πόνος σαν κάψιμο (καυσαλγία). Το ίδιο σύμπτωμα καψίματος, αν επεκτείνεται και στην επάνω επιφάνεια του πέλματος και μπροστά ανάμεσα στα δάκτυλα, με συνοδό μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα αυτών μπορεί να υποδηλώνει «Νευρίνωμα Morton».

Διάγνωση.
Η διάγνωση της μεταταρσαλγίας γίνεται με βάση το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Οπως γίνεται εύκολα αντιληπτό από την πληθώρα των αιτιών που μπορούν να προκαλέσουν μεταταρσαλγία, η έγκαιρη και σωστή διάγνωση είναι βασική για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Η κλινική εξέταση και το ιστορικό προσανατολίζουν επίσης τον ορθοπαιδικό και προς την αιτία της μεταταρσαλγίας. Στο Ορθοπαιδικό Ιατρείο Πάτρας θα γίνει μια εκτενής καταγραφή του ιστορικού του ασθενούς που θα συνοδεύεται από την μια λεπτομερή φυσική εξέταση (εξέταση του υποδήματος, επισκόπηση και ψηλάφηση του ποδιού για παρουσία υπερκερατώσεων, πίεση των κεφαλών των μεταταρσίων, σύγκλυση των μεταταρσίων, κ.α). Ο ορθοπαιδικός μπορεί επίσης να αποφασίσει αν απαιτούνται περαιτέρω εξετάσεις. Η απλή ακτινογραφία του άκρου ποδός αποκαλύπτει την άσηπτη νέκρωση της κεφαλής των μεταταρσίων και τα κατάγματα των μεταταρσίων. Το σπινθηρογράφημα οστών βοηθά ώστε να αναδειχθούν τα ρωγμώδη κατάγματα –κατάγματα κοπώσεως-, των μεταταρσίων τα οποία δεν φαίνονται στην απλή ακτινογραφία. Η μαγνητική τομογραφία μπορεί να απαιτηθεί σε κάποιες περιπτώσεις και απεικονίζει το νευρίνωμα Morton και παρέχει τις περισσότερες πληροφορίες για την ανατομία και τις βλάβες της περιοχής ενώ σπανιότερα μπορεί να απαιτηθεί σπινθηρογράφημα οστών. Η μεταταρσαλγία θα πρέπει να διακριθεί από άλλες παθήσεις του άκρου ποδός όπως ουρική αρθρίτιδα, σύνδρομο ταρσιαίου σωλήνα και διαταραχές των αγγείων της περιοχής (μικροαγγειοπάθεια από Σ.Δ) αλλά και από παθήσεις της σπονδυλικής στήλης όπως η πρόπτωση μεσοσπονδυλίου δίσκου (κυρίως πρόπτωση Ο5-Ι1) που προκαλούν επίσης πόνο στην περιοχή των μεταταρσίων.

Θεραπεία.
Πρωταρχική προϋπόθεση για την αντιμετώπιση της μεταταρσαλγίας είναι να καθοριστεί η αιτία που την προκαλεί. Η μεταταρσαλγία όπως αναφέρθηκε δεν αποτελεί νόσημα αλλά σύμπτωμα το οποίο μπορεί να προκαλείται από πολλούς παράγοντες.
Ο έλεγχος του σωματικού βάρους είναι απαραίτητη προϋπόθεση σε άτομα που είναι υπέρβαρα και ιδίως σε αθλητές και δρομείς. Σε περιπτώσεις που το άλγος στα μετατάρσια προέρχεται από το αυξημένο ουρικό οξύ ή τον αρρύθμιστο Σακχαρώδη διαβήτη, θα πρέπει ο ασθενής να ρυθμίσει τόσο το ουρικό οξύ όσο και το σάκχαρο του προκειμένου να υποχωρήσει η μεταταρσαλγία.

Απλά μέτρα συντηρητικής αντιμετώπισης της μεταταρσαλγίας είναι:

• Θα πρέπει να τονιστεί ότι η αφαίρεση των κάλων από το πέλμα δεν αποτελεί τη λύση του προβλήματος παρά ανακουφίζει μόνον προσωρινά. Η δημιουργία του κάλου στο πέλμα αποτελεί έναν αμυντικό μηχανισμό του οργανισμού στα σημεία άσκησης μεγάλων φορτίων. Ο οργανισμός εναποθέτει κεράτινες στοιβάδες για να αντιμετωπίσει με τον τρόπο αυτό τις δυνάμεις από το έδαφος οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με τις κεφαλές των μεταταρσίων που λόγω διαφόρων παραγόντων όπως η κοιλοποδία ή ο βλαισός μεγάλος δάκτυλος έχουν πάρει μεγαλύτερη κλίση. Συνήθως οι κάλοι επανεμφανίζονται ταχέως αν δεν λυθεί το πρόβλημα που τους δημιουργεί.
• Η ανάπαυση των ποδιών και η τοποθέτησή τους σε ανάρροπη θέση (σε 2 μαξιλάρια).
• Η χρήση αντιφλεγμονωδών και παυσίπονων φαρμάκων βοηθά στην ανακούφιση του πόνου. Δεν αποτελεί όμως τη λύση του προβλήματος,επιπλέον επειδή πολλές φορές λόγω του ότι αφαιρεί τον πόνο το άτομο επιστρέφει σε έντονες δραστηριότητες ανακυκλώνοντας με τον τρόπο αυτό το πρόβλημα.
• Η χρήση υποδημάτων τα οποία να εφαρμόζουν καλά στο πόδι, ευρύχωρα στα δάκτυλα και δεν έχουν τακούνι πάνω από 2-3 εκατοστά (σωστά υποδήματα – παπούτσια για μεταταρσαλγία).
• Η χρήση ειδικών πελμάτων με υποστήριξη των μεταταρσίων (γνωστοί ως: πάτοι υποστήριξης κεφαλών μεταταρσίων, ή πάτοι για πτώση μεταταρσίου) μειώνει τον πόνο διότι κατανέμει τα φορτία που ασκούνται σε ευρύτερη περιοχή του ποδός.
• Η φυσικοθεραπεία για την μεταταρσαλγία,  χρησιμοποιεί φυσικά μέσα και σε συνδυασμό με πρόγραμμα διατατικών ασκήσεων του Αχίλλειου τένοντα ανακουφίζει από τα συμπτώματα.

Για τους αθλητές τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Όχι ότι είναι διαφορετική η αντιμετώπιση του προβλήματος αλλά γιατί θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν στην θεραπεία το γεγονός ότι ο αθλητής θέλει να επιστρέψει τάχιστα στην δράση. Βέβαια και στην την αντιμετώπιση της μεταταρσαλγίας των αθλητών, ο περιορισμός των αθλητικών δραστηριοτήτων φαίνεται να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος κάθε προσπάθειας, πλην όμως δεν είναι η μοναδική και πιο αποτελεσματική λύση.
Ο περιορισμός του όγκου της προπόνησης για ένα δρομέα σημαίνει φυσικά την ελάττωση της συχνότητας των προπονήσεων, της διάρκειας και της έντασής τους, αλλά αναπόφευκτα σημαίνει και κάτι ακόμα: την πτώση του ηθικού του και την αναθεώρηση (ή την ματαίωση) των αγωνιστικών του σχεδίων, όταν οι προσδοκίες φαίνεται να μην πραγματοποιούνται.
Η πρώτη αντιμετώπιση:

• Εφαρμογή εναλλάξ πάγου και ζεστών επιθεμάτων στην επώδυνη περιοχή ( εμβάπτιση του ποδιού σε ψυχρά λουτρά, που εναλλάσσονται με θερμά κάθε 5 λεπτά, για 20 συνολικά λεπτά).
• Χρησιμοποίηση πιο ευρύχωρων παπουτσιών και χωρίς υπερβολή στο δέσιμο τους.
• Καταφυγή στη χρήση ειδικών ορθοπεδικών πελμάτων (συνήθως από σιλικόνη), τα οποία κατορθώνουν να μειώσουν τα φορτία που δέχεται το πέλμα και ελαττώνουν τον πόνο.
• Χειρομαλάξεις στο πέλμα (συχνά με τη βοήθεια πάγου).
• Τοποθέτηση «διαχωριστικών» από μαλακό υλικό ανάμεσα στα δάκτυλα, για την ανακούφιση των νεύρων από τις πιέσεις που δέχονται από τα μετατάρσια (σε περίπτωση που η διάγνωση είναι το νευρίνωμα Morton).
• Έγχυση κορτιζόνης (ή άλλου αντιφλεγμονώδους) στην πάσχουσα περιοχή.
• Ασκήσεις που αποσκοπούν στην ενδυνάμωση των αυτοχθόνων μυών του ποδιού (που καθορίζουν τη θέση των μεταταρσίων) και στη διάταση των δακτύλων καθώς και του Αχιλλείου. Ένα τέτοιο πρόγραμμα αποκατάστασης μεταταρσαλγίας θα σας δοθεί από το Ορθοπαιδικό Ιατρείο Πάτρας με σκοπό να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του πόνου στα μετατάρσια με το να τονώσει τους αυτόχθονες μύες του άκου πόδα και να διατείνει τυχόν ρικνωμένους μύες (πχ ρικνός Αχίλλειος τένοντας). Αυτό θα βοηθήσει στην βελτίωση της θέσης του άκρου ποδός στον χώρο. Εξυπακούεται ότι δεν θα δώσει την λύση σε προβλήματα που αφορούν την ανατομία του άκρου πόδα και χρήζουν έτσι χειρουργικής επέμβασης. Παρ όλα αυτά και σε αυτές τις περιπτώσεις αποτελεί ένα καλό υπόβαθρο για την επιτυχία της χειρουργικής επέμβασης.
• Φυσικοθεραπεία με μαλάξεις και χρήση ρευμάτων και υπερήχων για μείωση του άλγους και έλεγχο του οιδήματος (πρηξίματος) που είναι συνοδό αρκετές φορές στην μεταταρσαλγία.
• Να θυμάστε ότι η πρόληψη σώζει!!! Κάποια προληπτικά μέτρα μπορεί να αποδειχθούν πολύτιμα:
  • Σωστή επιλογή παπουτσιών, όχι μόνο κατά μήκος αλλά και στο εύρος.
  • Σωστή εφαρμογή των καλτσών αποφεύγοντας τις πτυχώσεις.
  • Σχετικά χαλαρό σφίξιμο των κορδονιών.
  • Λήψη μιας ολιγοήμερης σειράς από αντιφλεγμονώδη δισκία, αμέσως μετά την πρώτη εμφάνιση της μεταταρσαλγίας.

Συνοψίζοντας θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η μεταταρσαλγία κατά βάση έχει συντηρητική αντιμετώπιση. Είναι εκδήλωση του οργανισμού σε αυξημένη καταπόνηση. Συνεπώς η μείωση των δραστηριοτήτων και των συνηθειών που προκαλούν τον πόνο στα μετατάρσια είναι το κλειδί της θεραπείας. Βέβαια υπάρχουν και νοσήματα που προκαλούν μεταταρσαλγία και πρέπει να αντιμετωπιστούν χειρουργικά (βλαισός μέγας δάκτυλος, το νεύρωμα Morton, οι βαριές μορφές κοιλοποδίας ιδιαίτερα αν οφείλονται σε νευρολογικά νοσήματα, κατάγματα κοπώσεως). Και σε αυτές τις περιπτώσεις εφαρμόζεται αρχικά η συντηρητική αντιμετώπιση και αφού δεν αποδώσει τότε το χειρουργείο φαντάζει μονόδρομος.

Κλείνοντας να υπενθυμίσω ότι το Ορθοπαιδικό Ιατρείο Πάτρας και εγώ προσωπικά μέσω του www.patrasortho.gr θα χαρώ να απαντήσω σε τυχόν απορίες σχετικά με την μεταταρσαλγία, να σας υποδεχτώ στον χώρο μου, να σας εξετάσω, και τέλος να σας προτείνω την κατάλληλη για εσάς θεραπεία πάντα με γνώμονα τις κατευθυντήριες οδηγίες της διεθνούς βιβλιογραφίας.

Δημήτρης Αθ. Παναγιωτόπουλος MD, Msc, PHD(c).
Xειρουργός Ορθοπαιδικός